Dagane gjekk vidare, og søskenbarna mine frå morssida kom for å bu i gymbygget saman med meg. Dei fekk dele eit par sofaar på det gamle legekontoret, eg kunne jo ikkje gje dei kvart sitt rom! Som om det ikkje var nok å ha fullt av fotografar snikande rundt i slottet til ei kvar tid... Men eg var no glad dei ville bu der og halde meg med selskap lell.
Ein dag eg var på veg frå dei og ut til ein av gangane, gjekk eg forbi ei dame, og frekk som ho var tok ho eit nærbilete av meg, og den augeblinken eg hadde gått forbi henne, bråsnudde eg meg mot henne. "Kva held du på med?!" sa eg høglytt, før eg tok frå henne kameraet. då ho prøvde å ta det tilbake, ropte eg jo sjølvsagt på vaktene mine (det er jo i slike tilfeller ein treng dei) og bad dei hente dronninga, altså mor mi.
Men det var far min som kom i staden, så han tok henne inn på eit rom for å forhøyre henne. Imens, hang eg ilag med nokre av riddarane og dei to kjekke brørne til veninnene mine.
Engeleg var dagen for brullapet der. Eg tok på meg dei finaste kleda eg hadde, og fòr av stad. Eg kunne jo ikkje gå glipp av dette! Då eg såg den kjekkaste av dei to unge gutane, smilte eg det breiaste eg kunne, og såg med glede på korleis dei tre veninnene mine vart gifte bort til kvarandre sine brør, inkludert han. Under vigselen heldt eg rundt halsen på den rosa dragen min, og fekk den til å fyke opp så eg kunne sjå betre. Det var eit fantastisk brullaup, alle tre jentene var vakre som alvar, og hadde funne seg flotte mannfolk!
Vel tilbake i gymbygget var alle ungjentene på veg ut av ein av gangane. Ved ein av veggane sat ein riddar ved eit bord og skreiv autografar til jentene som gjekk forbi, og dei som spurde fekk også ein klem eller eit kyss på kinnet. Han hadde langt brunt hår, knytt i ein hestehale og markerte trekk. Som prinsesse stod eg sjølvsagt ved sidan av han, sidan han skulle reise bort. Fleire gongar såg han opp på meg og smilte med eit nydeleg smil med smilerynker. Eg smilte tilbake og såg på den store flokken av jenter som gjekk forbi.
Eit herleg prinsesseliv!
søndag 8. februar 2009
Draumekrøniker, Del 2- Tre bryllaup og ein riddar 1/2
Høgdepunktet for festen nærma seg, det var høgtideleg dette. Eg og tre andre veninner sat ved eit bord til venstre i den vesle gymsalen, så vart to namn ropt opp. eg og ei av veninnene mine reiste oss opp og gjekk fram i salen og stilte oss framfor talarstolen, tok mikrofonen. folk var nok spente no, kva kom vi til å seia? Så gjorde vi det ei alle hadde venta på; vi sette i gong og song av full hals, og gjorde eit par voldsomme dansetrinn. Forsamlinga jubla og song med, i ekte musikal-stil. Det var happy ending.
Etter ei heller opplivande oppvisning av oss sette vi oss tilbake på stolane våre. På vegen smilte folk til oss og ropte eit eller to rosande ord; vi hadde tross alt redda heile kongeriket. Eg pusta ut og let meg gli ned på setet mitt. Herleg at det var over, alle desse farane vi hadde vore gjennom. Og belønninga var jo ikkje so verst: Heile gymbygget til odel å eige, høveleg for ei prinsesse som meg.
Då festen hadde stått stille ei stund, kom nokon eg ikkje hadde trudd skulle kome. Den veninnda mi som var med meg fram til talarstolen har ein eldre bror, og det var jo ikkje så rart at han var der, men det som overraska meg, var at dei andre to hadde òg fått seg eldre brør. Ein av dei hadde mørkt hår og smalt ansikt, høg. Den andre var lavare, og hadde eit breiare ansikt med markerte trekk og brune auge. Ansiktet var omkransa av mørkebrunt, bølgjete hår, alt i alt ein kjekk ung mann, og eg må innrømme eg vart litt usikker på kva eg skulle seia for å ikkje vere dum. Om alt gjekk som eg håpa, ville eg få sjå meir til han i nærmaste framtid.
Etter ei heller opplivande oppvisning av oss sette vi oss tilbake på stolane våre. På vegen smilte folk til oss og ropte eit eller to rosande ord; vi hadde tross alt redda heile kongeriket. Eg pusta ut og let meg gli ned på setet mitt. Herleg at det var over, alle desse farane vi hadde vore gjennom. Og belønninga var jo ikkje so verst: Heile gymbygget til odel å eige, høveleg for ei prinsesse som meg.
Då festen hadde stått stille ei stund, kom nokon eg ikkje hadde trudd skulle kome. Den veninnda mi som var med meg fram til talarstolen har ein eldre bror, og det var jo ikkje så rart at han var der, men det som overraska meg, var at dei andre to hadde òg fått seg eldre brør. Ein av dei hadde mørkt hår og smalt ansikt, høg. Den andre var lavare, og hadde eit breiare ansikt med markerte trekk og brune auge. Ansiktet var omkransa av mørkebrunt, bølgjete hår, alt i alt ein kjekk ung mann, og eg må innrømme eg vart litt usikker på kva eg skulle seia for å ikkje vere dum. Om alt gjekk som eg håpa, ville eg få sjå meir til han i nærmaste framtid.
Abonner på:
Innlegg (Atom)