Av og til er det luraste ein gjer å kle seg opp som ein mumrikk eller ein annan slags vandringsmann og berre gå og ikkje halde fast på viktige tankar og idear som er gått i stå. Late tankane kome til ein utan å tenkje, late auga sjå dit ingen seier dei skal sjå, late smilet danse litt for ingen spesifikk grunn.
3 kommentarer:
ÅH LIKERLIKERLIKER!
Du tar så fine bilder! Det føles bra å kle godt på seg og liksom gå i ett med vær og vind. Forresten savner jeg sparkstøttingen min her i Oslo, hihi.
Du er en skikkelig fin mumrik!
Legg inn en kommentar