Med fleire elvar i nærområdet og fiskeglade folk i fleire generasjonar bakover, var eg ikkje overraska då pappa kom berande med tre flugeboksar som hadde vore farfar sine. Då eg opna dei fekk eg derimot noko eg ikkje hadde venta meg. Fiskefluger kan vere vakre, det visste eg jo, men at dei kunne vere so fine (og særleg etter so mange år) hadde eg ikkje drøymt om.
Etter å ha beundra dei ei stund kom vi fram til at dei i grunn var for fine til å bruke. Dessutan var det visst dei brune, mørke flugene som gav mest fisk i si tid, og eg reknar med at laksen sine preferansar ikkje har skifta særleg mykje sidan den gong.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar