Farmorkjole

Nett i det vi vart skubba frå land, tok regnet til å dryple ned, og vassmengdene frå skyene auka meir og meir, men ut på vatnet skulle vi, for endeleg var det eg som skulle ro trebåten. Og å vere på vatnet i grått ruskevêr er i grunn like so koseleg som å vere utpå i skinande sol. Men tørt er det ikkje Og då vi kom i land etter roturen, nedanom farmorhuset, med gjennomvåte bukselår og klissblautt hår, var det berre ein ting å gjere for å unngå sommarforkjøling: bryggje seg ein kopp te og finne fram ein av kjolane etter farmor, med ruter, lommar og knappar heile vegen (og som synte seg å passe heilt perfekt!).

Trur aldri eg har fått blemmer på toppen av nedste fingerledd før.