Lyse kveldar

No når sommarsola og dei lange dagane får snøen i fjellet til å smelte med litt større fart enn før, er det nett høveleg å fare på fjorden. I går tok vi sommarsesongens (for meg) fyrste tur, og det resulterte i fire fiskar, eit bål av rekved og tang, to ekstra fine sneglehus og elles ein rimeleg nøgd og kveldssvolten familie.

Billeskal

På ei av mine runder rundt i hagen, fann eg dette tomme hylsteret av ei bille. Det er rart å kome over slike skal, for dei er so skjøre og lette i forhold til det robuste vesenet ei levande bille er. Det er som om ingenting kan skade dei, men likevel kan ein kome over nokre som har blitt mat for andre, og med eitt er rustningane deira so lette og tynne at ein berre so vidt torer å plukke dei opp.

Natanja vart nyfiken og måtte forsikre seg om at det ikkje var noko godt til henne.

Bachelordagane i listeform

I starten av dette semesteret tok eg til å skrive på bacheloroppgåva mi (om korleis fortlejingar kan brukast for å fremje læring), og i månadane som følgde var kvardagen min i hovudsak sentrert rundt det å forske, analysere og skrive. Men om det var aldri so spennande, so måtte eg sjølvsagt gjere litt andre ting òg, om eg skulle halde fram med å vere eit nokonlunde oppegåande menneske. Her er nokre ekstra lyspunkt frå dei siste månadane:

- Å få Fantomet-bladet i posten kvar månad
- Å vere innom både X2-festivalen og Den norske dokumentarfilmfestivalen i Volda
- Å sjå gjennom og redigere bilete frå Spania

- Å finne ut at podcast eigentleg er ein veldig fin ting
- Å lære seg å strikke boblemønster
- Å bli introdusert for musikken til Sufjan Stevens

- Å bruke timesvis i skogen for å filme til kortfilmprosjekt i norsken
- Å lage grautmiddag for ti personar (og invitere til grautfrukost dagen etterpå)
- Å handle blomar til hagen heime saman med mamma og pappa

- Å feire vener som fyller år
- Å oppdage Gro Dahle si diktsamling Regnværsgåter
- Å lage seg kakao til frukost før ein lang arbeidsdag

Spania | Silketrådtreet

Av alle dei vakre vekstane i hagen i Spania, var kanskje silketrådtreet* det som imponerte meg mest, og det opptil fleire gonger i løpet av opphaldet. Det såg liksom ut som verken det eine eller det andre, med ein tjukk, tornekledd stamme og sprikande greiner som hadde eitt og anna lauv festa til seg. I tillegg bar det kulerunde knoppar, store frukter og rosa blomar.

Og for nokre blomar!

Og om kvelden lånte himmelen fargen til dei talrike blomane, slik at heile byen kunne gle seg over den.

*Eg har ikkje funne noko norsk namn på treet, so "silketrådtre" er mi omsetjing av det engelske namnet "silk floss tree".

Når ein grev i jorda

Om lag midt i mai tok eg ein tur heim for å puste litt ekstra rein luft før bachelorinnspurten. Det vart spaserturar i velkjent terreng, prat og besøk med gode slektningar, og dessutan ein del hagearbeid. Det høyrer liksom forsommaren til, dette å handle inn nye blomar og frø og få jord under neglene når ein plantar dei ut i mørk jord. Og, som den hobbyentomologen eg er, er det ekstra spennande når ein kjem over små kryp medan ein arbeider. Denne larven (som eg aldri har sett før!) låg til dømes der vi skulle plante den nyinnkjøpte magnoliaen. Vi måtte ta han vekk medan vi gravde, men når spadane var lagt vekk, kunne han få kome tilbake til habitatet sitt.

Eg lurer verkeleg på kva slags vesen han blir når han blir stor.

(Det er den same larven på begge bileta, men kameraet fanga inn ulike fargar på grunn av bakgrunn og lys.)

Blogg, sa du?

Eg hadde visst ein blogg, eg, ein sånn internettstad der ein deler tankar og gode augneblinkar og legg ut bilete og skriv om ting som gjer ein glad. Ein sånn stad som er min eigen midt i alt virvar av internettkrokar og linkar og e-postar, og som no i månadar har vore inaktiv og slumrande. Men no tek eg til å vakne etter eit semester i bachelordvale, og hovudet er so smått i stand til å handsame tankar som ikkje knyter seg til akademisk forsking og oppgåveskriving. Det tek nok litt tid før eg får pussa alt støvet av den delen av hjernen som tenkjer blogg, men eg skal freiste starte att, med små og rolege steg.

Levande vinter

Sist eg var heime tok vi oss ein tur på isen (som var tjukk nok til å bere ein liten lastebil), og vi var langt frå dei einaste som naut den fine dagen.

For det fyrste var det Natanja, som for so vidt inngår i pronomenet "vi". 

Og so var der tre hjortestutar med høvesvis seks, fire og to greiner, etter det vi kunne sjå og resonnere oss fram til.

Dessutan var der spor av oter langs land!

Spania | Frukthagen

Den månaden eg var i Spania, budde eg og dei andre studentane i ein liten oase mellom byen og dei karrige fjellsidene. Vi fordelte oss på seks småhus og leilegheiter på ein heller stor eigedom, og rundt og mellom husa var det fullt av tre som gav skugge og som spreidde ei mjuk, svakt krydra og frisk lukt. Der var store furutre og kaktusar, mimosa og pecantre, og til og med silketrådtre og bambus. Men dei trea eg vitja mest på mine små hagevandringar, var frukttrea, og særleg etter at husverten vår oppfordra oss til å plukke so mykje frukt vi berre orka.

Dei mest talrike trea var dei som bar lime. Fruktene var ikkje modna då vi kom, og seinare gløymde eg diverre av å prøvesmake dei, sjølv om eg er viss på at dei hadde fått det spanske vatnet til å smake merkbart friskare.Men fine var dei, trea! Å ete på restaurant i gamlebyen like ved, var for øvrig ikkje heilt risikofritt: Ein gong var ein lime ti-tjue centimeter frå å treffe ein engelsk turist i hovudet.

I tillegg til limetre var der òg to tre som bar noko med litt meir farge, nemleg mango. Eg er litt usikker på om det var to ulike mangosortar, eller om det hadde med næring og stell å gjere, men det eine treet hadde mange og små frukter, medan det andre hadde store og fåtalige. Dei minste mangoane var lette å få tak i, og var dessutan modne før dei i nabotreet, og det var ei god kjensle å hauste sin fyrste mango.

 Dei siste frukttrea var heller blyge av seg i starten, men i midten av oktober hadde sharonfruktene (som òg ber namna persimon og kaki) fått ein freistande, glødande oransjefarge, og dei losna velvillig frå stilken so eg fekk smake. Sharon er desidert ei av mine favorittfrukter, so det var eit lite eventyr å kunne gå og plukke etter som ein fekk lyst på. Dessutan fungerer dei utmerka å steike saman med kylling, eller til å ha saman med ris og krydder. Og husverten delte gjerne tips og idear til korleis ein kunne tilberede dei.

Og for å kome litt tilbake til dei store mangoane: Etter kvart tok toppfruktene til å dette ned slik at eg nådde tak i dei òg, so sant eg kom til frukta før hønene, grisane, eselet og ponniane. Og det var verkeleg blant dei beste mangoane (som òg er ei favorittfrukt) eg har smakt.

Spania | Sommarfuglar

I fjor fekk eg høve til å reise til Spania og vere der ein heil månad i høve studiet mitt. Det var rart å skulle vere vekke når yndlingsårstida mi gjorde fjella og skogane heime so vakre som dei berre blir om hausten, men saknet var forsvann då eg fann ut at den spanske hausten kunne vere retteleg so fin, den òg. Kroppen tilpassa seg raskt dei (for meg) høge temperaturane, og det var rikeleg med ting å sjå og oppleve, både åleine og saman med dei femten andre eg reiste og budde med.

Noko av det finaste vi gjorde, var å vitje eit summarfuglhus. To tusen kvadratmeter dekt av tropiske vekstar og eit ukjent tal sommarfuglar som okkuperte luftrommet rundt oss. Som regel var sommarfuglane å finne rundt matstasjonane med søt nektar...

... eller på ein trestamme der dei synte dei fargesterke vengjene sine...

... eller på nettingen ved klekkestasjonane der dei klamra seg fast for å tørke vengjene...

... eller i ly under frodig lauvverk...

... eller på ein blome for å få i seg næring på den gamle måten...

... eller på eit lauv der dei var fullt synlege og kunne følgje med på det som gjekk føre seg rundt dei.

Det er mogleg det blir nokre fleire glimt frå Spania-opphaldet utover vinteren og våren, for det vart ganske mange fine inntrykk i løpet av turen som eg gjerne vil dele.

15 i 2015

- Godkjent tema til bachelorgoppgåva
- Høgfrekvente bibliotekbesøk for å finne litteratur til eiga forsking
- Fredrik William Olsen på øyret

- Nye ullunderklede
- Forelesningar om norske dialektar
- Pannekakerøre på flaske

- Ettermiddagste hjå gode menneske
- Det perfekte vinterskjørtet x 2
- Svarttraster i nakne vintertre

- Ein serie som er nett høveleg mellom arbeidsøkter (Pushing Daisies - sjå den!)
- Gamle brosjer på kragen og på jakka
- Masse grønsaker i kjøleskåpet

- Eit skåp som snart er tomt for te (og som snart skal fyllast opp att)
- eric av Shaun Tan
- Ein strikkagensar som er 1/3 ferdig

Hjort

Heilt sidan eg fekk spegelrefleks har eg hatt lyst til å fange ein hjort slik. No har eg klart det.