... til ei av dei tøffaste, modigaste og søtaste damene som noken gong har vore på ein fjernsynsskjerm. Då snakkar eg sjølvsagt om ho med det dobbelt maskuline namnet Sam Steward, som er sjåfør for kriminalsjef Foyle i England under den andre verdskrigen. Om eg måtte ha vore ein anna enn meg sjølv, so skulle eg ha vore ho, utan tvil!
Ho er tøff i uniform, tenkjer av og til hakket seinare enn ho snakkar, er skarpare enn ho kan fyrst verke, kan mekke på bilar, ordnar opp når ho klarar, smiler, er so samla ein kan vere når ein er innestengt i eit rom med ei bombe, og so seier ho "nei" når den fyrste kjærleiken spør om ho har noke i mot at han kyssar henne, og "ja" når den andre store kjærleiken frir i eit hus som held på å rase saman over dei.
Translation: A tribute to Sam Steward.
4 kommentarer:
Hun er så GOD! Jeg får frysninger av å tenke på frieriet-i-rasehuset-scenen!
Iiiih jeg er så enig! Jeg elsker Foyle, det er min favorittkrimserie. Og jeg elsker Sam også <3
et veldig sent svar: hvis du har litt tid til overs når du kommer til oslo, si i fra, så blir det kleinhet og pannekaker!
Amen! Sam er en heltinne. Hurra for nett-tv.
Legg inn en kommentar