Spring Creek Barbeque

I dag hadde pappa plutseleg kokkelert og sett fram grillribbe, ris og hickory-saus på kjøkenbordet, og det tok meg tilbake til ein av kaféane vi var på i Texas, nemleg Spring Creek Barbeque.

Den einsame Texas-stjerna var ein viktig del av inventaret (skjønt den på duken var langt frå einsam).

Matordninga var på den måten at du gjekk fyrst bort til ein disk, der du fekk ei viss mengde grillkjøt (kylling, ribbe o.l.) som du betalte for. Etter det gjekk du over til ein annan disk, der du la på alt du ville ha av salat, makaroni og ost, dressing, og (Hickory)saus. Tilbehøret kunne du fylle på so månge gongar du følte behov for det. I tillegg kom det rett som det var ei jente forbi med ferske rundstykke som du fekk med på kjøpet.

Grunnen til at dei kunne servere fers bakst, var at dei hadde eit eige hjørne til nettopp tillaging og steiking av rundstykka, noko som førte til at den liflege dufta av ferskt brød blanda seg med lukta av grilling og middagsmat som fylte rommet elles.

Heldigvis var det mogeleg å ta med seg restane heimatt slek at vi nordmenn, som ikkje heilt visste kva vi gjekk til (og på langt nær kor mektig maten var!), ikkje måtte ete opp alt saman.

Translation: Some pictures from the barbeque place we went to when we were in Texas. Every time I eat Hickory sauce, I think of that place.