onsdag 3. oktober 2012

Utdrag

Han: Nei, dinna bussen går 'kje dit!
Eg: (går inn på bussen likevel og kjøper billett til dit eg skal, og snur meg for å gå bak i bussen og finne meg ein plass)
Han: (stiller seg i vegen)
Eg: Skal eg få kome forbi?
Han: Nei.
Eg: Viss eg spør fint?
Han: ...Ja.
Eg: Kan eg ver so snill å få kome forbi?
Han: Okei. (går til sides)

Han: (ser på neglene mine, som er farga lysegrøne med glitter) Eg òg likar å farge neglene mine.
Eg: Gjer du det? Ka farge likar du best, då?
Han: Ikkje gull, i alle fall.
Eg: Ka med rosa?
Han: Ja, rosa er yndlingsfargen min! Likar du rosa?
Eg: Neh, eg likar beire blå.

Eg: (tek fram nokre gamle bussbillettar og bjynde å brette)
Han: Ka du lagar? (eg ser opp på han, smiler litt lurt, og held fram med brettinga) Det ser ut som ein drake.
Eg: Kanskje no, men det skal bli noke heilt anna.
[pause i fem minutt til vi køyrer inn på ferja]
Eg: (held fram ein papirtrane)
Han: Ka er det?
Eg: Ein fugl (peikar på vengjene og hovudet) Her ser du hovudet og nebbet, og her er vengjer, så den kan fyke rundt.
Han: Kan du lage papirfly òg?
Eg: Eg kan prøve (brettar eit enkelt papirfly og gjev det til han, og han smiler endå meir enn før)
Han: Du må lage eitt til!
Eg: Korfor det?
Han: Sånn at dei to flya kan vere bestevener.
Eg: Ka med fuglen, då?
Han: Alle tre kan vere bestevener, vel. Det gjer ikkje noke at dei er ulike, dei kan vere vener for det!

Han: (held ei flaske Sprite) Dette er ein brus. Det ser ut som vatn. Men det er brus.
Eg: Ja, du ser det er brus på grunn av boblene, og lappen på flaska.
Han: (løsnar korken so det bjynde å bruse litt) Brusen er sint.

Han: No er vi snart der mamma skal hente meg.
Eg: (nikker forståande) Mm.
Han: Er du en mamma?
Eg: Eg? Nei, det er eg ikkje.

Han: (sit på plassen sin tre seter lenger framme, bussen stoppar og mor hans kjem på og skal hjelpe han med tinga han har med seg) Mamma!
Mora: Hei! Skal vi sjå om vi får med oss alt... (byrjar å plukke opp tinga som ligg i setet)
Han: Mamma, du må kome og sjå den snille jenta!
Mora: Ja, ja... (held fram med å plukke med seg ting) No må vi ikkje sinke bussen meir!
Han: (spring bak til der eg sit) Jammen sjå, då, mamma!
Mora: (ser opp og mot meg)
Eg: (ler og hever handa til eit lite vink)
Mora: (smiler)
Han: (ser på meg og smiler før han spring tilbake til mora og ut av bussen)

Dette er utdrag av dei samtalene eg hadde med (den seks-sju år gamle) sonen til bussjåføren i dag.

Translation: I met an adorable boy at the bus today. I think he was about six or seven, and he called me "the nice girl". We had some really good talks.

3 kommentarer:

Embla sa...

Høres ut som en utorlig fin samale. "Alle tre kan vere bestevenner", barn er så fantastiske!

motionocean sa...

ååååååååå så SØTT!!!

Gitte sa...

Å, så herlig! Før synes jeg barn kunne være litt brysomme, men jeg kjenner jeg får mer og mer sansen for dem. De kommer med så mange gode utsagn.