Ikaros

Sidan eg fer på ein liten tur når det blir morgon, og kjem til å vere vekke til den neste, so legg eg inn eit dikt av Jakob Sande som eg tykkjer er eit veldigveldig fint eit.

"Icarus" av Victor Nizovtev. kjelde

Einsam i lekkjer låg han
den unge, halvnakne gut.
Solspel på murveggen såg han,
og lengta til vårdagen ut.

Då var det den mektige lagnad
til flukt honom vengjer gav,
og solgylt i jublande fagnad,
steig Ikaros fri over hav.

Ør han mot soli svinga
i brennande lengt og trå,
og vilde med makt seg tvinga
dit ingen på jord kan nå.

Han sumde mot strålelandi,
men fall mot det kalde hav,
no søv han på Samos-strandi,
der ingen veit um hans grav.

Ikaros, unge dåre,
din lagnad min eigen vart.
Me lengta mot soli klåre,
men båe laut bøta hardt.

Mi sol var ei fager kvinne,
urøyvd og strålande rein,
stolt som ein ung gudinne,
der varmt i mi sjel ho skein.

Ho batt meg med strålebandi,
eg hadde kje kraft til å snu,
no ligg eg som vrak på strandi,
blinda og brend som du.

Men ho som mi livskraft rana,
og døds-sår i hjarta mitt skar,
gå fram på si stolte bana,
og veit ikkje um at eg var.

Translation: A beautiful Norwegian poem.