Flaskepost

Då eg var på vindvandring i dag, gjekk eg eit lite stykke langsmed vatnet for å lytte til bølgjene som slo ivrig innover land. Nett i det eg var i ferd med å snu og gå attende, vart blikket mitt fanga av noko gult som låg i strandkanten, akkurat utanfor bølgjene si rekkevidde. Då eg gjekk bort for å sjå nærare, viste det seg å vere ein flaskepost. Den heilt fyrste flaskeposten eg nokon sinne har fått, faktisk.

På eit vis bar flaskeposten preg av å ha vorten til i ein naudssituasjon, med det at papiret var ein oppriven smågodt-pose. Det var situasjonen der og då som kravde at meldinga vart skriven med det same.

Meldinga, derimot, tyder på at sendaren var utanfor fare då han eller ho skreiv flaskeposten. Språkføringa var ei blanding av sunnmørsdialekt og engelske ord som somme norsktalande har adoptert.